Разважаньні пра шчасьце

Апошнія некалькі месяцаў асабліва моцна задумваюся над пытаньнем, што такое шчасьце для мяне, дваццацідвухгадовага хлопца, верніка, хрысьціяніна.

Спаглядаеш на сваё мінулае, дзе жыцьцё – маятнік падзеньняў і ўзьняцьцяў. А менавіта падзеньняў для ўзьняцьцяў. У 16 гадоў — першая пілігрымка на сьвята Язафата, размовы пра еднасьць, пачатак веры і даверу. Прыпадзеньне да Крыніцы жыцьця і атрасаньне пылу ад старога. Слуханьне казаньняў і новыя сябры… Госпад даў мне захапіцца Ім і паклікаў да служэньня іншым. Разам з Богам у жыцьцё ўвайшоў сэнс і адказ на пытаньне: “Дзеля чаго?” Менавіта тады прыйшло рашэньне ісьці ў семінарыю, а разам з гэтым рашэньнем пачуцьцё спакою і шчасьця.

Перад заканчэньнем школы мы задавалі пытаньне адзін аднаму: “Куды?” Мне было прыемна адказваць:
– У семінарыю, на сьвятара.
– Клас! А жаніцца можна?
– Можна.
– Супер!
Зьнешне было супер, але ўнутры захапленьне сабой ужо адкінула, засланіла Хрыста. Я не пайшоў.
Рок-гурты, тусоўкі, зрэдку — у царкву да сяброў. Цыгарэтны дым стаўся больш рэальным сябрам, чым Ісус. Цемра, што была ў закутках сэрца, выходзіла навонкі. Я проста працягваў жыць далей, стараючыся мінаць некаторыя пытаньні. А падчас дэпрэсіяў я казаў Яму: “Вызвалі мяне Госпадзе, калі хочаш…”

У жыцьці, бывае, вагаешся, разважаеш, вылічваеш, стараешся даказаць, абаперціся на штосьці па-за Богам. Сэрца не знаходзіць спакою і стараецца вярнуцца да граху. Так моцна любіць сэрца грэх і прывязваецца да яго.

Пасьля я паступіў у вучэльню, скончыў яе і стаў кухарам. Спрабаваў абаперціся на прафесію, на грошы… Гэта была гульня ў хованкі, бо ад Бога нідзе не схавацца. Госпад не адступіўся, і праз некаторы час я зноў сказаў свайму параху, што хачу ісьці ў семінарыю. І ён падтрымаў мяне.

Пасьля адказу на Божы заклік “Так!” прыходзіць супакой, радасьць і шчасьце. Цьвёрда веру, што Госпад прыйшоў, каб збавіць сьвет: “Абвяшчаць свабоду вязьням, сьляпым зрок, адпусьціць прыгнечаных свабоднымі” (пар. Лк 4, 18).

Шчасьце для мяне – любіць Бога і быць разам з Ім. Мудры Айцец, крыніца кожнага дару, Ён дае і Ён забірае, каб нам узрастаць у любові і абапірацца на Яго з радасьцю і даверам.
семінарыст Сяргей Раюнец

Еще из этой рубрики:

Біблія ў жыцьці семінарыста

Біблія – кніга, якая апісвае гісторыю збаўленьня чалавека, пачынаючы са страты раю першымі людзьмі да моманту эсхаталагічнага выкананьня Божага плану ў Новым Ерусаліме. Гэта і нарматыўны дакумент, у якім апісваюцца ...

Гудагай. Мiласэрны позiрк Марыi

Ёсьць недалёка ад Астраўца, што каля летувіскай мяжы, невялiкае мястэчка Гудагай. Ад iншых беларускіх мястэчак яно адрозьнiваецца тым, што тут ужо не адно стагоддзе адбываюцца цуды, цуды якiя зьвязаны з абразом ...

Слова Апостальскага Візітатара БГКЦ на завяршэньне XIII штогадовай Пілігрымкі беларускіх грэка-католікаў

Полацак, 15 ліпеня 2007 г. Дарагія браты і сёстры! 1. Вялікі дзякуй кожнаму з вас, хто сёньня прыйшоў сюды “разам праслаўляць Госпада”. Дзякуй тым з вас, хто ў мінулыя дні ахвярна прайшоў шлях ХІІІ Пілігрымкі беларускіх ...

Біблія ў беларускім перакладзе: праблема высокага стылю

Патрэба Кнiг Старога i Новага Запавету, лiтургiчных тэкстаў, катэхiзiсу, малiтоўнiкаў, багаслоўскiх тэкстаў i iншай рэлiгiйнай лiтаратуры на роднай мове зьяўляецца iстотнай адзнакай духоўнага адраджэньня кожнага народу. ...

Мenologion — каляндар літургічнага ўспаміну сьвятых Усходняй Царквы

Парафія сьв. Мікіты ў Кастамлотах – адзіная на Падляшшы каталіцкая парафія візантыйскага абраду, якая ацалела пасьля Другой усясьветнай вайны ў Польшчы – выпусьціла ў сьвет Menologion, што значыць – «Месяцаслоў». ...